Ретка колекција фотографии од живот на Индијанците во раните 1900-ти

Роден во Висконсин, САД во 1868 година, Едвард Шериф Кертис се занимавал со фотографија уште од рана возраст.

Тој бил фасцинациран од културите и животот на племињата на Индијанците. Се приклучил на експедиции за посета на племиња во Алјаска и Монтана.

Во 1906. година на Кертис му се обратил богатиот финансијер Ј.П. Морган, кој бил заинтересиран за финансирање на документарен проект за домородното население на континентот. Осмислиле серија од 20 тома, наречена „Северноамерикански Индијанци“.

Едвард Кертис тргнал на патување на кое ќе ги фотографира најважните домородни Американци во тоа време, вклучувајќи ги и Џеронимо, Црвениот облак, Медицин Кроу и началникот Џозеф.

Патувањата не биле без опасности – непроодни патишта, болести и механички дефекти; Арктичките бури и задушувачката топлина на пустината Мохаве; средби со сомнителни и „непријателски воини“. Но, Кертис успеа да им се допадне на луѓето кај кои престојувал.

На восочни цилиндри, неговиот екипаж успеал да собере повеќе од 10.000 снимки од песни, музика и говор во повеќе од 80 племиња.

Во напорите да го фати и забележи она што го сметал како начин на живот кој исчезнува, Кертис понекогаш се мешал во документарната автентичност на неговите фотографии.

Тој своите субјекти ги поставувал во романтизирано опкружување, лишени од знаци на западната цивилизација, кои повеќе претставувале замислено, предколумбиско постоење отколку вистинскиот живот во сегашноста. Настрана стереотипите за „благородни дивјаци“, огромното дело на Кертис е еден од најимпресивните историски записи за животот на Индијанците на почетокот на 20 век.