Светлината како материјал преку архитектурата на ATIENZA MAURE

Архитектонското студио Atienza Maure Arquitectos реконструираше куќа во Треспадерне, општина која се наоѓа на северозапад од провинцијата Бургос. Проектот се состои од рехабилитација на кастилска палата од с. XVI што изгоре во пожар во 2011 година и од кој останаа само камените ѕидови, засводените скали и остатоците од срушените сводови.

Зградата, која претходно била користена како седиште на манастирот Оња, е рехабилитирана со вметнување структура која го реплицира и комплетира оригиналот. Тоа е куќа со широк спектар на можни траектории, што поттикнува истражување и разиграно и хедонистичко искуство движејќи се низ просторот.

Главната цел на проектот на Atienza Maure Arquitectos е да се воведе природна светлина на приземјето на зградата, бидејќи нејзината фасада е вкопана од разликата во нивото помеѓу неа и нивото на улицата. Ова беше постигнато со создавање на пет покривни прозорци помеѓу новите бетонски лаци, кои се отвораат на два атриуми од каде што започнуваат две паралелни скали; оригиналниот од камен, а нов од челик и бетон, со иста ширина. На овој начин се конфигурираа низа простори на различни нивоа, осветлени одозгора и врамени со камени и бетонски сводови.

Следната фазе беше да се генерира континуитет помеѓу новото и претходно постоечкото во исто време како јасно да се разликуваат следните интервенции. За ова, проектот беше формиран од структурни, материјални и просторни системи слични на оние од оригиналниот замок. Новите елементи кои не ја следат оваа логика се лесни парчиња челик и дрво, кои комбинираат влечење и компресија во потрагата по структурна рамнотежа.

Уништена во пожар што ги спаси само нејзините камени ѕидови, голема куќа во кастилскиот регион е рехабилитирана со вметнување структура која го реплицира и комплетира оригиналот. Помеѓу новите бели бетонски сводови, светларниците се обидуваат да внесат светлина во долните катови на објектот преку второто скалило.

1. Контекст

Проектот се состои од рехабилитација на кастилска палата од с. XVI што изгоре во пожар во 2011 година, со што остануваат само камените ѕидови, засводените скали и остатоците од срушените сводови.

2. Светлината како материјал

Северната фасада е затрупана од нерамнините на Кале Мајор, приземјето било непогодно за живеење, без природна светлина или директен контакт со овоштарникот на јужната страна.

Првата намера на проектот била да се воведе оваа природна светлина што недостасува без премногу да се нарушуваат автентичните камени фасади. Се чинеше дека најдобар начин да го направиме тоа е преку пет светларници кои ги преминуваат средните катови до заедничките простории на приземјето. Овие прозорци се отвораат кон два големи атриуми од кои се движат паралелни скали; оригиналниот од камен и нов од челик и бетон со иста ширина. Ова овозможува конфигурирање на низа простори на различни нивоа, осветлени одозгора и врамени со камени и бетонски сводови.

3. Двојност

Следната намера е да се формира проект заснован на структурни, материјални и просторни системи слични на урнатините за да се генерира тој континуитет со веќе постоечките, но јасно обележани последователни интервенции. Новите елементи кои не содржат аналогии со оригиналите се третираат сегментирано со парчиња челик и дрво, со системи кои комбинираат влечење и компресија на структурна рамнотежа. Конструктивните решенија се предложени по максимата на Адолф Лос за архитектот како ѕидар кој знае латински, во постојан дијалог со работниците од регионот.

4. Феноменолошка куќа

Тоа е куќа која ги мултиплицира рутите, промовира вкрстување и истражување, поттикнува разиграно и хедонистичко искуство на просторот. Простор со повеќе квалитети што овозможува постојано да се присвојува без да биде зависен за одредена, затворена функција.