Hartmannswillerkopf француско – германска историја

Hartmannswillerkopf гледа и доминира на Алзаската рамнина, на Рајна и на Бадеската Земја и се соочува со масивот на Шварцвалд, на кој нуди поглед од кој застанува здивот. Копга се доновите убави и времето бистро, панорамата се протега до Јура и Алпите. Од времето на Првата светска војна, бојното поле на Hartmannswillerkopf за многу Французи и Германци е света планина. За време на војната и според некои германски весници, тоа бил “клучот на Алзас”. Комплексот се состои од бојно поле, некропола или француски воени гробишта и национален споменик на премин Silberloch. Овие последни два елемента формираат архитектонски ансамбл ориентиран меѓу преминот и врвот, чија перспектива се отвара на почетокот на “Route des Crêtes” која му служи на локалитетот.
Историјата не се наметнува, ниту пак се натпреварува со споменикот, туку го пронаоѓа своето место, дискретно се влева во пејзажот. Павилјонот е врската помеѓу големиот пејзаж, локацијата и споменикот. Така, проектот е инспириран од минатото, но е решително свртен кон иднината. Архитектурата е неупадлива, отворена и зрачи, впишана е во денешната динамика. Флуидноста на кривините, леснотијата на формите, природните и обновливите материјали, еколошката и пејсажната сензибилност, како логичното така и ригорозното функционирање, се зборува за нашите заеднички современи чувства.

Градбата го прати падот, закотвена на теренот. Природниот пад на теренот е добро искористен, вегетацијата и шумата ја опкружуваат зградат. Величенствено отворена на јужната падина кон сонцето, во привилегирана природна положба во рамките на големиот пејсаж, зградата се интегрира во природната топографијата. Поставена е на бетонски темел поставен во рамки на оплатата од дрвена плоча, цврста и робусна, врз која лежи дрвената рамка, изведена од локалната шумски индустрија на борови и смрека, која исто така симболизира преку изборот на материјали на француско- германска унија. Овој однос со природата е сублимиран.